F.C. Uitgeest en dertien bijzondere minuten.
Zie ze eens dartelen over het veld, beweging alom, bal steeds voorwaarts in versnelling, backs als buitenspelers, scherpe voorzetten, koppende spits en overal graspollen die vanwege pure dadendrang uit de grond getrokken worden en tot slot de beloning in de “dying seconds” of the game met een allesbeslissende poeiert van Dennis de Wit die keeper Vrede van Zeeburgia kansloos laat. F.C. Uitgeest wint alsnog met 3-2 van Zeeburgia. Pure poëzie op een gedenkwaardige avond in november 2018.
De samenkomst deze avond was noodzakelijk geworden omdat in het duel van 22 oktober de scheidsrechter een blessure opliep waardoor verder spelen niet meer mogelijk was. Met 2-2 op de klok en nog dertien minuten te gaan werd afgetrapt. Hoe zouden beide ploegen het aanpakken? Achterover leunen en het punt pakken? Een salonremise zogezegd. Niet Florian Wolf, “onze” trainer, want die had snode plannen. Op maandagavond werd er getraind en geoefend op “winnen” en nu op de dinsdagavond was de warming up al loeischerp.
Vanaf de eerste minuut ontrolde zich, voor de toch nog op komen dagen F.C. Uitgeest supporters, een hartverwarmend schouwspel van de eigen ploeg die met tomeloze energie het doel van de tegenstander opzocht die al na vijf minuten hijgend in de touwen leek te hangen. De ene kans na de andere werd gecreëerd. Schoten van Mark Dijkkamp, kopballen van Mike Adrichem en dan, net als bij een vuurwerkshow, de grootste knal op het laatst. Speciaal geïmporteerd vuurwerk ontplofte op de voet van Dennis de Wit. Booeeemmm. 3-2. Direct daarna het laatste fluitsignaal.
Het kon niet mooier op deze gedenkwaardige avond waarin ik ieder geval de leukste dertien minuten voetbal sinds tijden heb gezien. Florian Wolf vatte het kort en bondig samen: “georganiseerd en gewonnen”.
De Afvallende Bal
F.C. Uitgeest: Koning, de Wit, Vrouwe, Groen, Hopman, Smit, E.Sinnige, Smit, Olgers, J.Duijn, Adrichem.